Eigenlijk dacht ik dat ik deze week niet zo heel veel had te melden. Ik voelde me wat energieker en had er weer zin in. In alles eigenlijk. Mensen vertelden mij dat ik er weer beter uit zag, want blijkbaar voelde ik mij niet alleen beroerd, maar zag ik er ook zo uit 😉 Op het werk was het weer lekker druk, ik was trots op een bepaald nieuw project waar ik druk mee ben geweest en ik kreeg weer veel leuke samenwerkingsverzoeken voor Mamablogger.
Na de rot vakantie zag ik het weer positief. We hebben tenslotte voor hetere vuren gestaan haha.
En toen een auto ongeluk…
Afgelopen zaterdag begon lekker zonnig. Patrick moest nog even naar een introductie op zijn werk en ik ging met Milan wat boodschappen doen bij de Action. Wat schoonmaakspulletjes. We gingen met de auto en waren alweer op weg naar huis toen het mis ging. Ik reed en had geen auto’s voor me, maar wel achter me. Opeens kwam er vanuit het hoge gras een moedereend met een heleboel kleintjes achter zich aan. Ze staken over en ik had ze al bijna voor mijn wielen. In een reflex rem je als je wat voor je wielen krijgt en dat deed ik dus ook. Ik weet dat ik nog snel in mijn spiegel keek en de auto achter mij was nog wat verder weg en had het kunnen zien dat ik remde. Hij zag het echter niet en ramde mijn auto vol in de achterkant.
Of hij toch niet genoeg afstand hield of even niet oplette weet ik niet, maar het was absoluut geen opzet of iets dergelijks. Ik denk dat we geen van beiden schuld hebben, maar ik weet natuurlijk niet hoe de verzekering dat ziet. Hij raakte mij…
Mijn eerste zorg was Milan, want die zat achterin. Ik heb de auto nog naar de berm gereden, maar daar weet ik niets meer van. Ik weet alleen dat mijn tegenligger ook is gestopt en direct naar mij toe kwam. Hij zei dat we moesten blijven zitten, maar ik wilde met Milan uit die auto en veilig naar het naastgelegen fietspad. Milan was gelukkig oké. Hij heeft nog een klein beetje last van zijn nek, maar zoals het er nu naar uitziet, was de schrik het ergste voor hem.
De bestuurder van de auto die ons aanreed voelde zich zo ontzettend rot. Het eerste wat hij tegen ons zei was ‘sorry, sorry’.
Ik belde Patrick en die kwam meteen naar ons toe. Daarna belde ik de verzekering, werd ik doorverbonden met de sleepdienst, maar toen kreeg ik buikkramp…
Ik belde uiteindelijk toch het spoednummer van de verloskundige en legde alles uit. Nadat de sleepwagen weg was met onze auto konden we daar terecht om te checken of alles goed was met de baby. En dat was gelukkig zo! Dat is echt het voornaamste! Mijn beide kindjes zijn oké.
En nu?
De auto is total loss en ik zal vandaag weer contact opnemen met de verzekering. Dit was onze derde auto in twee jaar, want wat hebben we veel pech gehad met auto’s. We waren zo blij en hebben deze auto in december nog voor een hoop geld op laten knappen zodat we er zeker van waren dat we er nog een paar jaartjes mee konden doen. Het was ook gewoon een prima auto.
We hadden deze auto nog niet eens een jaar… En ja, nu hebben we toch best een probleem. Er zijn mensen die zeggen dat we dan voorlopig maar geen auto moeten kopen, maar die neem ik eerlijk gezegd niet zo serieus. Ik heb namelijk toch echt een autootje nodig voor mijn werk. Ik heb heel regelmatig afspraken buiten Gouda en sommigen daarvan zijn echt te ver om met de fiets te doen.
Daarbij wordt mijn buik dikker en wordt het zwaarder fietsen met de bakfiets. En wat dacht je van zwemles, judo, uitjes en afspraken voor de blog (ook dat is inkomen en werk, maar dat nemen veel mensen helaas nog steeds niet serieus)? Ook dan is een autootje geen overbodige luxe. Kortom, het enige wat ik wil is een klein autootje die fijn rijdt en waar we nog een tijd plezier van zullen hebben. Meer vraag ik niet, maar blijkbaar is dat toch teveel gevraagd.
Het is afwachten wie de verzekering als schuldige aanwijst en dan pas kunnen we nadenken over de rest en tot die tijd wordt het allemaal best lastig.
Laat ik dan maar positief afsluiten met een eerste buifoto…
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Belangrijkste is toch dat jullie allemaal niets hebben. Maar ik kan me voorstellen dat een auto toch een soort van onmisbaar is.
Hopelijk doet de verzekeraar snel uitspraak.
Auteur
Klopt! Met een beetje geluk weten we over een paar dagen waar we aan toe zijn.
Kan me voorstellen dat je geschrokken bent! Gelukkig hebben de beide kindjes niks, is inderdaad het belangrijkste. Maar snap heel goed dat je enorm baalt van je auto, is gewoon heel onhandig. En ik herken het, ook wij hebben de laatste jaren ontzettend veel pech gehad met auto’s. Het beetje spaargeld wat je dan weer hebt opgebouwd, moet dan weer in een andere (tweedehands) auto worden gestoken.
Snap dus helemaal hoe je je voelt. Hoop dat de verzekering snel met een beslissing komt, die voor jullie gunstig is.
Enne, mooie foto van je buik. Fijn dat het allemaal goed gaat!
Ach meisie toch dat is schrikken en natuurlijk is het fijn dat jullie alle drie niks hebben. Maar het doet toch enorm pijn want zulke dingen kijken antiheld onverwacht en inderdaad het is zo fijn als je in je autootje kan stappen. Zeker ala je zwaarder gaat worden en wat denk je met regen. Echt heel waardeloos maar misschien heeft die auto achter je niet voldoende afstand gehouden dat hoop ik dan vooe je.
Veel liefs xxx
Auteur
Dankjewel Joke! Ik denk dat dat ook het probleem is geweest met die auto. De auto achter hem kon het namelijk wel makkelijk voorremmen en alleen hij niet. Het is nu wachten op uitspraak van de verzekering… En inderdaad, we hebben wel echt een autootje nodig. Zeker in het najaar en met alle praktische dingen. Mensen denken er heel makkelijk over totdat ze zelf geen auto meer hebben.