Afgelopen maandag moest ik voor een afspraak naar Amsterdam. Ik ging namelijk solliciteren op een freelance functie als blogger. Reizen naar Amsterdam is niet bijzonder aangezien ik daar de afgelopen maanden met enige regelmaat kwam. Nu werd het echter anders, want ik moest het laatste stukje met de metro. Joh, doen we even zou jij misschien denken, maar deze Miep doet alles met de auto en bakfiets en reist nauwelijks met het OV….
Toen ik nog geen rijbewijs had (in een ver verleden) was dat wel anders. Ik ging overal naar toe met het OV. Sterker nog, Patrick woonde destijds in Groningen en dus pendelden we iedere week heen en weer tussen Gouda en Groningen.
Maar ja dat was ‘vroegah’, daarna werd alles anders door de komst van een auto en gingen er jaren voorbij zonder het OV te gebruiken. Ondertussen kwam de OV chipkaart en toen ik daarna weer eens met de trein ging moest ik echt even schakelen. Dat went snel, maar gisteren dus weer met de metro. Jeetje dat was ook 100 jaar geleden!
Ik had een afspraak om 11.00 uur en wilde natuurlijk niet te laat komen dus ging ook op tijd weg. De reis verliep prima, ook met de metro, maar bij aankomst kon ik het pand waar ik moest zijn niet vinden!
Ik wilde er met behulp van Google Maps heen lopen, maar Google herkende het nummer niet. Ik was dus wel in de goede straat, maar het nummer wat ik zocht bleek in een gebouw te zitten en daarom kon ik het niet vinden.
Ik stond daar dus te zoeken, liep rondjes en keek ondertussen op bordjes op gebouwen in de hoop dat ik het kon vinden. Ik had nog 10 minuten en vroeg het aan mensen op straat, maar ook daar wist niemand het. Tja, en toen kreeg ik het wel even benauwd, want ik had nog maar een paar minuten en te laat komen bij een eerste kennismaking is natuurlijk not done.
En toen?
Bellen dan maar! Ik vond het echt heel suf, maar er zat niets anders op dan te bellen. Gelukkig was ik niet de enige die dit was overkomen en het bleek dat ik er zelfs al langs was gelopen! Ik liep er snel heen, ging met de lift naar boven en had vervolgens het gesprek. Een dik half uur later kwam ik weer naar buiten…
Heb ik de baan?
Ja! Twee dagen erna werd ik gebeld en werd mij verteld dat ik één van de nieuwe freelance bloggers ben van Squla! Ontzettend gaaf en past helemaal bij de situatie waar ik nu in zit. Milan op de basisschool richting groep 3 en ik met mijn plannen met Business Bloggen en het bloggen op zich.
En de blijdschap werd nog groter toen ik hoorde dat ik ook ben uitgekozen als één van de bloggers voor winkelketen terStal! Sterker nog, de blog die ik heb ingezonden toen ik door was naar de tweede ronde, staat al online! Ik schreef een blog over Budget Bourgondiërs, hoe kun je low budget Bourgondisch genieten?
Kortom, het was een bewogen dag, maar het was het allemaal waard. Hier zit een heel blije Marisca!
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Gefeliciteerd! Ik ga je volgen.
Wauw wat goed. Gefeliciteerd met de twee leuke opdrachten.
Marisca echt super leuk voor je! Wat een vliegende start voor je bedrijf ❤️. Ennuhhhh, ik vind je schoenen geweldig ?. Ik a je Terstal blog even lezen!