Toen Floris ongeveer 2,5 was praatte hij nog steeds niet veel. Hij was, net als Milan destijds, heel laat met praten, maar niet lang daarna begon hij de oren van je hoofd te kletsen. Gelukkig! We wisten dat het echt wel goed zou komen, maar het is wel fijn als het goed komt zonder logopedie etc. Het ging een hele tijd goed totdat we merkten dat Floris regelmatig begon te hakkelen. Er ging een tijdje overheen totdat Patrick en ik hardop naar elkaar uitspraken wat we allebei dachten zonder dat we het van elkaar wisten; hij zou toch niet gaan stotteren?
Veel woorden leren kennen, maar ze niet kunnen uitspreken zonder te hakkelen
Floris kletste maar door, maar naar mate de woorden langer en moeilijker werden, ging het uitspreken van die woorden steeds lastiger. Hij hakkelde en sprak de ‘s’ bijvoorbeeld langer en achter elkaar uit dus: ’s s s s s’ en daarna pas de rest van het woord. En dat gebeurde steeds vaker, ook bij andere woorden.
Nadat we onze twijfels naar elkaar uit hadden gesproken besloten we het even in de gaten te houden en er anders mee naar de huisarts te gaan. Misschien konden we dan wel weer terecht bij de logopedist die ons verder kon helpen.
Twee weken
Ik gaf het in mijn hoofd twee weken. Als het dan niet beter ging of juist zou verergeren zouden we aan de bel trekken. We maakten ons geen grote zorgen, maar het was wel iets om in de gaten te houden.
Gedurende die twee weken heb ik heel wat af gegoogeld. Het is normaal dat peuters soms moeite hebben met het uitspreken van bepaalde woorden en klanten en het hakkelen is helemaal niet vreemd op die leeftijd. Dat stelde sowieso al gerust.
Uiteindelijk merkten we dat de woorden waar hij in het begin moeite mee had, steeds beter werden uitgesproken. Het hakkelen was daarmee niet ineens voorbij, maar we hoefden ons ook niet meer af te vragen of hij wellicht ging stotteren.
Inmiddels zijn we nog meer weten verder en het gaat goed. Hij hakkelt nu vooral als hij heel enthousiast is en iets graag wil vertellen. We houden het echter nog wel in de gaten.
Het was misschien een totaal onterechte zorg, maar ik vond het stiekem best spannend. Herkent iemand van jullie het hakkelen en stoeien met woorden bij peuters? Klets mee in de comments hieronder of op social media.
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Onze zoon zei tot zijn tweede jaar ook niet veel. Daarna ging het ineens rap. Alsof eerst de woorden onder de knie moest krijgen? Want wat hij daarna zei, was meteen goed. Hij wilde soms zo graag en enthousiast vertellen (ik denk dat hij toen 3/3,5 was) dat hij struikelde over de klanken. Hij verlengde de klinkers vaak: Ma-aaaa-aa-aa-r mama…. en dan kwam er een heel verhaal. Dat ging naar verloop van tijd weer over. Het was ook geen stotteren zoals ik het kende, maar meer alsof de plaat bleef hangen op sommige klanken. Het ging vanzelf weer over. Nog steeds is het een kind dat graag veel en langdradig 😉 vertelt. Nu (13,5 jaar) merk ik dat hij tijdens zijn verhaal alweer afgeleid raakt en daardoor vaak tussenwoorden gebruikt: “ehm, hoe heet het?”. Ik denk dat het stotteren van toen ook was omdat hij teveel tegelijk wilde vertellen, maar dat zijn mond zijn hoofd niet bij kon houden. Hij is nu ruim 13 en heeft een lichte vorm van ASS. Maar qua drukte in zijn hoofd denken we vaak aan ADHD, hahaha!
Misschien komt het doordat hij eindelijk woorden kan geven aan dat wat hij al langere tijd in zijn hoofd had. Inderdaad door enthousiasme gaat zijn denken nu soms sneller dan het praten. Wat zou kunnen helpen is hem erop wijzen dat hij rustig kan praten, omdat je toch wel naar hem zult luisteren. Ik zou me er inderdaad niet te druk om maken.
Wat een schatje is hij ook! Ik krijg altijd een grote glimlach op mijn gezicht als ik zijn schattige koppie op foto’s zie!
Auteur
Ah, wat lief, dankjewel ☺️. Hij heeft inderdaad een lief koppie. Hij heeft ook boevenstreken en soms denk ik ‘ach, het is dat je zo schattig bent’ haha. Het kan inderdaad enthousiasme zijn en we zien dat het ietsjes beter gaat. We maken ons er inderdaad niet druk om, het is wel iets om een beetje in de gaten te houden.
Mijn kinderen zijn drietalig opgevoed en met name bij mijn oudste leverde dat soms problemen op. Hij ging pas praten met ruim 3,5 jaar. In twee van de drie talen vloeien en in de vadertaal met met woirden omdraaien, klemtonen verkeerd, lettergrepen verkeerd en hakkelen. Hij is nu 12 en heeft nog steeds enigzins moeite met de vadersrasl terwijl hij geen moeite heeft met de andere twee talen. Misschien ligt het aan de klankverwerking. Ik heb geen idee