Home + Note to myself; vergeet nooit, maar dan ook nooit, een winkelwagenmuntje!

Note to myself; vergeet nooit, maar dan ook nooit, een winkelwagenmuntje!

Kan een dreumes een mental breakdown krijgen? Ja hoor, met gemak en er is echt niet zoveel voor nodig. Dat ondervond ik afgelopen week in de supermarkt. Het was de eerste keer dat ik zoiets meemaakte, want met Milan hebben we dit nog nooit meegemaakt. Dat ging altijd heel relaxt. En ik maar denken dat het mij daarna ook niet zou overkomen…

Fout #1, je winkelwagenmuntje vergeten

Afgelopen woensdag moest ik nog even terug voor een gesprek over mij medicijnen voor de astma en hooikoorts. De huisarts wilde even weten hoe het gaat, mij nog wat instructies geven en dan was ik klaar. Floris en ik brachten Milan naar school en vrolijk fietsten we naar de huisarts. Daar verliep alles prima. Hij vermaakte zich in de speelhoek en ik las een boekje voor. In de spreekkamer vond hij een puzzel en ook dat vond hij prachtig. Toen we klaar waren kwamen we opa en oma tegen in de wachtkamer en toen hij doorhad dat we weggingen zonder opa en oma, werd hij woest. Nijdig zat hij in de bakfiets, maar ik dacht dat hij wel afgeleid zou worden door het ritje. Dat hij het wel gezellig zou vinden.

Bij de Jumbo kwam ik erachter dat ik geen winkelwagenmuntje bij me had. Nou prima, dan lopen we toch? Nou, daar dacht Floris heel anders over. Hij wilde met het rolmandje lopen, maar dat ging nog niet. Het mandje viel en Floris stortte zichzelf met een hoop gevoel voor drama ook op de vloer.

Ik tilde hem op, maar daar was hij het ook niet mee eens. Ik besloot hem maar zijn gang te laten gaan, maar toen begon hij te kruipen. Hij kroop kwaad weg ging de hele winkel door totdat ik mij realiseerde dat ik dat heel erg vies vind.

Ik tilde hem weer op en nam hem mee naar de kassa. Daar beging ik de volgende fout, want ik zette hem naast mij neer zodat ik de boodschappen in kon pakken. Terwijl ik in stond te pakken ging Floris er weer kruipend vandoor. Hij werd aangesproken door een andere klant en toen werd het eng. Voordat ik dit jaar de Loedermoeder van het jaar Award win, ik hield hem natuurlijk wel in de gaten en hij was ongeveer drie meter bij mij vandaan. Hij wist niet hoe snel hij weer terug moest kruipen naar mij haha.

Moraal van het verhaal; vergeet nooit, maar dan ook nooit, je winkelwagenmuntje. Het maakt het doen van boodschappen zoveel makkelijker. Als ik dit van tevoren had geweten, dan had ik er wel eentje gehaald bij de klantenservice 🙂

Hebben jullie ook zo’n verhaal over een driftige dreumes of peuter in de supermarkt? Deel hem dan hieronder in de comments.

 

 

 

 

Volg:
Marisca

Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.

Find me on: Web | Twitter/X | Instagram | Facebook

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

2 Reacties

  1. Leonie
    23 april 2019 / 08:52

    Haha herkenbaar. Ging er languit bij liggen kon op mijn kop gaan staan. Niets hielp. Heb haar laten gaan.

    Pas over een wandeling van 10 minuten bijna 3 kwartier gedaan omdat madam in de speeltuin wilde schommelen. Uiteindelijk na bijna een half uur moeilijk doen nijdig over mijn schouder gegooid en ben gaan lopen.

    • 23 april 2019 / 13:37

      Haha, ja ze kunnen heel vasthoudend zijn 😉 Gelukkig ben ik niet de enige!