Er werd mij laatst gevraagd of ik financieel onafhankelijk ben. Geen gekke vraag overigens, want ik blog regelmatig over geld, werk én het feit dat ik heel graag wil en moet werken. Zonder mijn salaris zouden we het echt niet redden allemaal. Maar zouden we het andersom wel redden? Een heel persoonlijke maar interessante vraag waar ik een eerlijk antwoord op zal geven.
Ik ben altijd eerlijk. Dat is niet zo moeilijk, want als ik iets niet wil delen omdat het te persoonlijk is, schrijf ik er gewoon niet over haha. Zo zal ik nooit vertellen hoeveel we precies verdienen, maar ik vind het wel leuk om het over dit soort onderwerpen te hebben. Het is namelijk een vraag die niet zo 1, 2, 3 te beantwoorden is. Het hangt af van verschillende factoren.
Zoals het er nu naar uitziet ben ik wel financieel onafhankelijk en en dat vind ik ook belangrijk. Ik heb helaas regelmatig van dichtbij meegemaakt dat een partner vroeg overlijdt en de nabestaanden met de financiële consequenties zitten. Of wat dacht je van een scheiding? Er zal heel wat moeten gebeuren voordat Patrick en ik uit elkaar zouden gaan, maar alles kan in het leven. Je weet immers nooit hoe het zal lopen. Je gaat er niet vanuit, je hoopt het al helemaal niet, maar helaas gebeuren dit soort nare dingen. Het kan iedereen overkomen.
Maar ik denk dat ik financieel onafhankelijk ben als er wat zou gebeuren. Zeker als ik na mijn ouderschapsverlof weer 32 uur per week zou gaan werken. Ik zou alles kunnen betalen en goed voor de jongens kunnen zorgen. Er zitten echter wel wat haken en ogen aan, want we hebben dan wel het één en ander af te wikkelen met twee koophuizen. Het zal dus niet gemakkelijk worden, maar daarna denk ik dat we het wel gaan redden.
Waarom vind ik dit zo belangrijk?
Ik vind het heel erg belangrijk om zelf mijn boontjes te kunnen doppen. Dat gevoel is heel sterk aanwezig en komt denk ik voort uit het feit dat we twee kinderen hebben. Hier zijn we verantwoordelijk voor en ze worden alleen maar duurder. Daarbij heb ik dus regelmatig van dichtbij gezien wat er gebeurde als één van de partners wegviel. Ik weet hoe het voelt om het financieel moeilijk te hebben (toen we met de dubbele woonlasten zaten en hier echt alles tegen zat) en ik wil er gewoon niet meer naar terug.
Hoe zit dat bij jullie? Denken jullie hier weleens over na of denk ik er misschien wel teveel over na? Klets mee in de comments hieronder.
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
