De kindertandarts, ik had er eerlijk gezegd nog nooit van gehoord tot we er zelf mee te maken kregen voor onze jongste zoon. Er moest namelijk een kies worden getrokken en onze tandarts verwees ons hiervoor door naar de kindertandarts. Hoe dat verliep en hoe onze zoon het heeft ervaren, lees je hieronder.
Doorverwijzing naar de kindertandarts
Onze zoon had een zwakke melkkies die we goed in de gaten moesten houden. Dat deden we dan ook al een hele tijd, maar opeens brak er een stukje van die kies af. Super vervelend, maar gelukkig konden we de volgende dag meteen bij de tandarts terecht en ik was in de veronderstelling dat daar de kies wel getrokken zou worden. De tandarts adviseerde echter om naar de kindertandarts te gaan. Dit is veel fijner voor het kind zelf. Begrijpelijk, maar ik baalde wel even, want daar konden we pas een week later terecht en ondertussen was er wel een stukje kies afgebroken. Uiteindelijk ging het gedurende die week best oké met die kies en voor we het wisten reden we naar de kindertandarts.
Eerste bezoek
Waar de wachtkamer van de reguliere tandarts vaak vrij clean en steriel is, en de kinderhoek niet zoveel voorstelt, is dat bij de kindertandarts wel anders. Bij die van “ons” is de wachtkamer één groot LEGO walhalla en onze zoon keek dan ook zijn ogen uit. De tandarts was vriendelijk en had twee verschillende kleuren schoenen aan. Dat was natuurlijk wel heel bijzonder.
In de behandelkamer stond relaxte muziek aan en er stond een difuser die een geur verspreidde waar je rustig van wordt. Ik wilde daar zelf ook wel een ochtend blijven, haha. Boven de behandelstoel hangt een tv aan het plafond met daarop een aquarium. Voor hij mocht liggen werden er vragen aan mij én aan hem gesteld. Er werden grapjes gemaakt en je zag onze zoon ontspannen. Daarna mocht hij in de stoel gaan liggen.
Vervolgens werden er met een kleine camera foto’s gemaakt en mocht hij een kleur spiegeltje kiezen. Uit de foto’s bleek dat de kies er echt uit moest vanwege een ontsteking en dat gebeurt met een roesje. Uiteindelijk maakten we een afspraak voor weer twee weken later en het gekleurde spiegeltje mocht mee naar huis, dat was wel heel cool hoor.
Een dag voor het trekken van de kies
Een dag voor het trekken mocht onze zoon geen melkproducten eten of drinken, anders kon de behandeling niet doorgaan. Hier hebben we goed op gelet, al was het voor de kleine man nog wel even lastig. Hij begreep het echter wel en wilde zelf ook dat de kies eruit ging, want inmiddels begon hij er wel last van te krijgen.
Kies trekken kindertandarts
De behandeling moet nuchter plaatsvinden, maar gelukkig mag hij maximaal drie uur van tevoren nog een lichte maaltijd eten. Rond 5.30 uur zaten we dus al aan tafel met een boterham met smeerworst en een glaasje water. Floris is overigens niet zenuwachtig gelukkig.
De afspraak staat om 8.50 uur en er moeten twee volwassenen mee. Omdat Pat moet werken en geen vrij kan krijgen, gaat opa mee. Na de behandeling kan opa dan naast onze zoon op de achterbank zitten. Hij kan namelijk een beetje misselijk worden van het roesje en we moeten hem even goed in de gaten houden.
Het roesje gaat spelenderwijs: eerst een slokje limonade om te proeven. Dat vinden de meeste kinderen wel erg lekker. Vervolgens heeft de tandarts een spuitje met de medicijnen. Dat is minder lekker, maar het gaat heel snel. Daarna mag hij de vieze smaak wegdrinken met de rest van de limonade.
We moeten een half uurtje wachten en in dat half uur doet het roesje zijn werk. Het lijkt alsof je kind dronken is. Heel gekke gewaarwording, zeker bij die kleintjes.
Eenmaal in de behandelkamer is onze zoon heel rustig en relaxt. De verdoving wordt gezet en even later wordt de kies getrokken. Dit gaat allemaal heel soepel en de kleine man is hartstikke rustig. Even later zitten we weer in de wachtkamer en moeten we nog een half uur wachten voor we naar huis kunnen. Hij kan nog niet zelf lopen zonder om te vallen, maar gelukkig is opa mee om hem in de auto te tillen.
Napijn en herstel
Rond 10.30 uur zijn we weer thuis en is ‘ie nog wat suf van het roesje. Ik geef hem een paracetamol en al snel werkt de verdoving uit. Van napijn heeft hij helemaal geen last gehad, gelukkig. Tijdens de lunch wil hij een boterham en halverwege de middag is ‘ie weer helemaal het mannetje. Alsof er niets is gebeurd.
Al met al heeft het allemaal even geduurd, maar wat is het fijn dat de kindertandarts bestaat. Ik ben achteraf gezien blij dat we zijn doorverwezen door onze eigen tandarts en dat het zo is verlopen. Op deze manier ontwikkelen kinderen geen angst voor de tandarts. Zijn jullie weleens bij de kindertandarts geweest? Zo ja, hoe hebben jullie dat ervaren? Klets mee in de comments hieronder.
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
