Ik mis mijn verlof zo!

Vandaag is het precies een jaar geleden dat mijn verlof in ging. Een jaar! Ik keek er zo naar uit, telde de weken af en toen het eenmaal zo ver was besloot ik alleen maar te gaan genieten. En dat is precies wat ik heb gedaan! Nog even een terugblik op dit heerlijke verlof…

De weken voor de bevalling

Toen mijn verlof begon was ik er ook echt aan toe. Ik wilde doorwerken tot 36 weken, maar op advies van de verloskundige en het ziekenhuis moest ik stoppen met 34 weken. Dit wilde ik niet, want ik wilde na de bevalling zoveel mogelijk tijd hebben met Floris. Daarom overlegde ik met mijn leidinggevende en besloot ik te stoppen met 35 weken. Een goede compromis.

Het was heerlijk! Het weer zat mee, ik shopte de laatste spulletjes, waste wat wasjes weg, keek heel veel Netflix en blogde mij een slag in de rondte om zoveel mogelijk vooruit te werken. Uiteindelijk heb ik drie weken vooruit gewerkt voor iedere dag en had ik alvast wat stukjes klaarstaan voor later in de tijd.

Ook zorgde ik ervoor dat alle traktaties ruim op tijd klaar stonden voor Milans verjaardag en voor Floris’ geboorte.

Ik vond het gerommel zo lekker, ik was helemaal in mijn element. Ik liep nog lekker door de stad, kon Milan iedere dag halen en brengen naar en van school en genoot van de rust in huis. Ondertussen ging ik vaker naar de verloskundige en ook dat vond ik gezellig. Er was niets dat niet leuk was.

De kraamweek

Op maandag 16 oktober gingen Milan en ik nog lekker lunchen. Alvast voor Milans verjaardag de 18e, want ik had zo’n idee dat we het dan niet meer konden. Het was prachtig weer en we konden gewoon nog op het terrasje zitten. Die middag gingen we samen nog naar de verloskundige en een paar uur later begonnen de weeën.

Nog geen 24 uur na de lunch met Milan waren we thuis met zijn viertjes en zat ik heerlijk op de bank met twee jongens. Wat een rijkdom!

De weken erna

De weken erna huilde Floris veel en zijn we nog met hem naar de osteopaat geweest. De oplossing lag in andere voeding (Omneo Comfort) en tijdens de eerste weken een peperdure pro-biotica. Maar het werkte! Floris werd rustiger en we kregen een ritme. Daarna kwamen we in de gezellige decembermaand (heerlijk!). Wat hebben we ervan genoten!

Weer aan het werk

De decembermaand vloog ook voorbij en 9 januari moest ik weer aan het werk. In de laatste week van mijn verlof veranderden we ons hele interieur en daarmee sloten we 16 heerlijke weken af en begonnen we aan een nieuw ritme. Toen ik per 1 maart ook nog eens 32 uur per week ging werken kwam ik echt in een hele andere wereld terecht. Ook dat is fijn, maar ik denk nog heel vaak terug aan mijn heerlijke verlof. Als ik nog even terug kon in de tijd zou ik dat zeker nog een keertje doen!

Ik zal het de komende weken nog vaak herhalen, maar de tijd is voorbij gevlogen!

Hebben jullie je verlof ook zo gemist? Klets gezellig mee in de comments hieronder!

Marisca

Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.

Find me on: Web | Twitter/X | Instagram | Facebook