Gastblog Lonneke| Moederliefde

Het is zaterdag dus were tijd voor de blog van onze Lonneke! Dit keer een blog waarvan ik zeker weet dat iedere moeder zicht erin herkent. Ik ook. Een blog over onderwerpen waar iedere moeder regelmatig bij stilstaat. Ik ook. Een blog over de hoop die iedere moeder heeft voor haar kind en eigenlijk alle kinderen. Ik ook. Kortom, een blog over moederliefde…

Moeder worden, brengt een heleboel veranderingen met zich mee. Veranderingen in je manier van leven, maar ook in gedrag. Zo hecht ik sinds ik moeder ben geworden meer waarde aan lekker thuis zijn, vind ik gezonder leven belangrijker en pas ik me (meestal) moeiteloos aan, aan het ritme van mijn kind.

Maar wat mij vooral de laatste tijd heel sterk opvalt, is het feit dat ik me slechte en verdrietige nieuwsberichten en programma’s veel meer aantrek dan voorheen. Toen leken veel dingen mij altijd ver weg of ging het mijn ene oor in en het andere oor uit. Of ik sloeg het gewoon helemaal over. Tegenwoordig betrek ik alles wat ik lees en zie direct op mijn eigen leven en kind.

Zo viel ik laatst in het programma ‘over mijn lijk’ , nou huilend heb ik het einde gehaald. Om de jonge moeder die afscheid moest nemen van haar kind en de gedachte dat dit onmenselijke kan gebeuren, daarbij direct denkend aan Luca die lekker in zijn bedje lag te slapen. Maar ik wil er ook niet voor wegkijken, want dat voelt dan respectloos tegenover de moeder. Of als ik hoor dat er een kindje te vondeling is gelegd. Hoe vreselijk als je niet voor je eigen kindje kunt zorgen en dus zo radeloos bent dat je deze stap moet nemen? Als ik denk aan de liefde die ik voor mijn kind voel, dat moet die moeder ook gevoeld hebben.

Maar ook van alles wat er nu in de wereld speelt, word ik soms helemaal naar. Het hele IS gebeuren wat ik dood en dood eng vind en waar ik het liefst gewoon helemaal niks over hoor, maar wat natuurlijk niet kan. Of de situatie met alle vluchtelingen wat zo schrijnend is. Het peutertje die we allemaal aangespoeld konden zien liggen en die net zo veel recht had op een gelukkig leven als onze kindjes hier. Een kindje die ook op de wereld is gezet door een moeder, een moeder die een heel ander leven voor ogen had voor haar zoontje. Al dit soort verhalen raken mij (nog) veel meer sinds ik weet hoe intens de liefde voor je kind voelt.

Als moeder wil je natuurlijk het aller beste voor je kind. Dat Luca opgroeit in een wereld zonder oorlog met zijn papa en mama en dat we allemaal minimaal 100 jaar worden. Gelukkig kunnen we niet in de toekomst kijken, maar ik vind het persoonlijk heel belangrijk om er soms even bij stil te staan hoe anders ons leven ook had kunnen lopen en dan vervolgens weer extra te waarderen wat we allemaal hebben en hoe fijn we thuis op dit moment met elkaar leven.

Herkennen jullie dit? Ik ben benieuwd!

Marisca

Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.

Find me on: Web | Twitter | Instagram | Facebook