Als je begin 20 bent zie je de eerste stellen om je heen samen gaan wonen, eerste huizen worden gekocht, er wordt een tijdje later getrouwd en daarna komt er (als je wilt en het lukt) misschien een kindje. Je gaat bouwen aan je toekomst.
Ik ben nu toen jaar verder en inmiddels 30. 10 jaar geleden kochten we ons eerste huis en vier jaar later waren we getrouwd, kwam er een kindje en hadden we ook ons tweede huis al gekocht. Daarna begon ik ook nog eens mijn eigen webshop wat later resulteerde in deze blog en mijn werk als freelancer. In tien jaar kan er dus heel wat gebeuren, maar wat willen we dan voor de komende tien jaar?
Milan wordt dit jaar alweer zes en alle clichés zijn waar; de tijd gaat veel te snel. Terwijl mensen om ons heen een tweede huis gaan kopen, hebben wij dat jaren geleden al gedaan. Maar ondertussen komt er ook bij veel mensen een tweede kindje en hoewel wij jaren geleden in veel gevallen al eerste waren, zijn wij nog helemaal niet bezig met een tweede kindje ook al wordt Milan dit jaar zes.
Een tweede kind?
Ik heb altijd heel hard geroepen dat we geen tweede kind wilden en hoewel we die mening nu nog steeds hebben is hij wel wat genuanceerder. Het zou best leuk zijn, maar voor die tijd wil ik wel een aantal dingen goed op orde hebben. Dingen waar ik tien jaar geleden niet eens over nadacht zijn nu wel belangrijk. Want was als één van ons tweeën wat overkomt? Je gaat er niet vanuit, maar een ongeluk zit in een klein hoekje. Dan zou de ander met twee kinderen achterblijven. Kunnen we dat financieel dragen? Het antwoord is heel simpel: nee. En dan? De ellende is dan echt niet te overzien.
Ik vind het daarom belangrijk om een goede baan te hebben en wat spaargeld op de bank te hebben. Daarbij komt ook dat Mamablogger erg lekker gaat en ik dat ook verder wil uitbouwen. Met een tweede kind ben ik meer tijd kwijt en zal ik ergens een stap terug moeten doen. In mijn werk een stap terug doen is geen optie, dus dat betekent bijna automatisch al dat ik een stap terug moet doen voor de blog. Tenminste, iets anders kan ik mij niet bedenken en dat zou ik niet willen.
Ik ben pas 30 en mocht er een tweede komen wil ik daarvan kunnen genieten en dan wil ik mij geen zorgen maken over werk, planning, geld of wat dan ook.
Huis, huizen, verhuizen?
Als je mij al een tijdje volgt weet je dat we twee huizen hebben. Het appartement wordt verhuurd en het huis waar we wonen. Niet ideaal, maar misschien moet het ook zo zijn. Ik hoorde laatst van een makelaar dat de appartementen waarvan wij er één hebben tegenwoordig heel populair zijn als belegging. Toevallig zien wij dat de laatste tijd ook zo. Tegen de tijd dat Milan de leeftijd bereikt dat hij op zichzelf gaat hopen wij hem afgelost te hebben en hebben we iets moois voor hem. Zou toch fijn zijn?
Twee huizen hebben betekent ook dat we niet zomaar zouden kunnen verhuizen, maar dat willen we ook niet. We wonen aan de rand van het centrum en hebben een fantastische tuin. Tenzij we ook een grote prijs winnen, dan willen we in een vrijstaand huis 🙂 met een kantoor aan huis voor Mamablogger natuurlijk haha.
Werk, werk en nog eens werk
Zoals ik al zei vind het mijn werk belangrijk. Niet fulltime, maar ik vind het goed en fijn om andere mensen te leren kennen en mijzelf te blijven ontwikkelen. Dat wil ik Milan ook meegeven en dus wil ik zelf wel het goede voorbeeld geven. Toch heb ik ook weleens momenten dat ik denk dat ik liever thuis was geweest, maar als ik echt moet kiezen kies ik voor werk in plaats van geen werk. Ik werk 20 uur per week voor mijn werkgever en dat is heel fijn. Ik werk in de buurt van huis en school en ben er in 10 minuutjes met de fiets, ideaal. Ik weet dat dat een luxe is en hoop dan ook dat ik mij binnen mijn huidige werk kan ontwikkelen. Zeg nooit ‘nooit’, maar ik heb nu geen ambities voor een andere baan.
Over 10 jaar…
Ik denk dat ik over 10 jaar nog steeds getrouwd ben met Patrick en we nog steeds in hetzelfde huis wonen. Milan is dan een echte tiener en of hij een broer of zus zal hebben durf ik niet te zeggen. Verder hoop ik dat Mamablogger nog steeds bestaat en ik nog steeds in de online communicatie werk. Die ontwikkelingen gaan hard dus wie weet wat er nog op mijn pad komt. Verder hoop ik vooral gezond en gelukkig te zijn en hoop ik dat we nog steeds zo genieten van de kleine dingen als nu. En ach, de komende 10 jaar mogen van mij ook wel wat rustiger dan de afgelopen 10 jaar. We hebben best veel meegemaakt en we worden tenslotte ook een dagje ouder 😉
Hoe zou jij willen dat jouw leven er over 10 jaar uitziet? Laat het me weten in de comments hieronder.
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Wel pittig dat jullie 2 huizen hebben. Lukt het niet jullie appartement te verkopen of is het een bewuste keuze om het appartement niet te verkopen, maar te verhuren? Ik weet echt niet hoe mijn leven er over 10 jaar uitziet. Als ondernemer is het al lastig om een week vooruit te kijken. Ik hoop natuurlijk wel dat ee allemaal gezond zijn.
Lijken mij hele bewuste afwegingen en keuzes waar je over nadenkt. Over 10 jaar, tja geen idee. Hoop dan nog steeds te bloggen, een fijne baan en een gelukkig gezin te hebben. Hoe dat er allemaal precies uitziet tegen die tijd, geen idee.
Wij hopen eindelijk een huis te kunnen kopen en dat ik werk vind..