Ik hou van de Kerst, maar dan nog het meest van de voorpret. Het lijkt wel of iedereen opeens weer een stukje vrolijker en verdraagzamer is, de mooie etalages, de voorpret van het cadeautjes kopen, de liedjes, Serious Request, kortom, ik vind alles leuk! Dat het in de meeste families gedoe is rondom het Kerstdiner, schoonouders die iets heel anders willen dan jij of het feit dat jij je kinderen in het gareel moet houden, omdat manlief druk is met het tappen van flauwe moppen, daar hoor je natuurlijk niemand over.
Die verhalen komen pas achteraf en dus ook mijn verslag van onze heel bijzondere kerstavond, die we niet snel zullen vergeten…
Ik had het al een tijdje in gedachten, ik wilde eens een keer kerstavond vieren met mijn ouders en natuurlijk manlief en M. Gewoon lekker klein en gezellig en wat cadeautjes onder de boom. Traditie van mijn moeder en mij is dat wij eerst altijd naar de kerk gaan. Naast deze kerk ligt mijn vader begraven en dus zorgen we dat op kerstavond zijn graf is verlicht met kaarsjes en wordt tijdens de kerkdienst ook altijd zijn naam genoemd. Ieder jaar regel ik dit in november al en dus nu ook.
We kozen voor de kindermis, want dan kon M ook mee en daarna zouden we naar huis gaan waar manlief en (stief) vader op ons wachtten. Prima uitgedacht dus. Ik had het echter toen al verdacht moeten vinden dat er tussen de kindermis en reguliere mis zoveel tijd zat. Dat is namelijk nooit zo, maar goed…
De nacht ervoor was M nogal huilerig dus zaten we de volgende ochtend al om 9.00 uur bij de huisarts. Conclusie: flinke oorontsteking en een kuurtje. M ging dus niet mee naar de kerk… Erg jammer, maar zo kon hij nog lekker uitrusten voor de avond en dan was hij hopelijk eerste Kerstdag weer fitter.
Eenmaal bij de kerk aangekomen bleek dat ik de kaars die we aan wilden steken was vergeten. Geen probleem, dacht ik nog, ik kon dan de kaars van het kerststukje wel aansteken. Dat ging goed dus hop, een plekje zoeken in de kerk.
Het kinderkoor oefende, maar toen de dienst begon bleek dat het heel erg uit zou lopen (vandaar ook de lange tijd tussen de diensten!) en dat was niet handig met een mannetje thuis wat nog niet zo fit was en zat te wachten totdat we cadeautjes open gingen maken. De kinderen wisten niet zo heel goed wat ze moesten doen, de pastor was niet heel goed te verstaan en bedacht iedere keer weer iets anders. Zo moesten we tegen iedereen die om je heen zat zeggen ‘sorry voor alles’ (ik kende deze mensen niet eens) en bedacht hij out of the blue dat de lichten van de kerk wel uit konden voor het effect. Vervolgens week hij af van het programma (dus het duurde nog langer) en was hij nauwelijks verstaanbaar. Wat we wel hebben gehoord was iets met spinazie en mayonaise en wij zaten toch echt redelijk vooraan.
Mijn moeder, tante en ik zaten steeds meer op hete kolen, net als heel veel kinderen in de kerk voor wie het echt te lang ging duren allemaal en ouders kregen de slappe lach.
En toen hebben we tijdens de collecte, nadat we netjes een duit in het zakje hadden gedaan natuurlijk, besloten dat we weg zouden gaan. We zijn gewoon midden in de dienst de kerk uit gegaan!
Ik voel me nog schuldig, maar nog meer naar mijn kleine mannetje die nu echt al lang zat te wachten met papa en opa. Toch bleek als snel dat het zo moest zijn, want toen we nog een keer langs het graf van mijn vader liepen en keken of de kaars nog brandde, zagen we dat het inderdaad goed brandde…
Door de wind was de kaars al heel snel opgebrand en vatte het kerststukje vlam. Als we wat later waren gekomen had ook de buxus haag in de brand gestaan en die van het graf ernaast ook!
Door zand op het stukje te gooien kon ik het weer blussen. Het had dus echt allemaal zo moeten zijn!
Daarna met gierende banden naar huis en daar hebben we nog een heel gezellige kerstavond gevierd. M is goed verwend met nieuwe kleren en veel LEGO om op zijn legotafel een compleet dorp te bouwen. Zie de foto’s hieronder (met de merken van de kleding van M). Het kerststukje heb ik maar niet meer op de foto gezet 😉
M mocht eindelijk zijn cadeautjes uitpakken!
De uiteindelijke cadeautjes!
Klok: Riviera Maison
Lego Creator winkeltjes
Lego Ciy betonwagen
Zwart/grijze sweater: RetourBlauwe sweater: Scotch Shrunk
Camouflage sweatants: Vingino
Donkerblauwe skinny jeans: Zara
En zo hangt onze mooie klok! Heel blij mee!
Hoe was jouw Kerst? Ik ben benieuwd!
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Er staat weer een nieuwe #blogpost online! Verslag van onze, wat aparte, kerstavond… http://t.co/BSXZLQTGOY
Mijn kerst was bijna het zelfde…..en het was fijn dat jullie op tijd terug waren ! Hoefde M niet zo lang te wachten !
Whahahahaha.