Nu Floris bijna 1 wordt lijken we definitief afscheid te nemen van de babytijd. Voor altijd. Toen we alleen Milan nog hadden hebben we jarenlang geroepen dat we het bij één kindje zouden houden en zo voelde dat toen ook. We waren compleet en compleet gelukkig met zijn drietjes. Uiteindelijk begon het toch te kriebelen en wilden we graag een tweede als ons dat gegund was. Gelukkig mochten we het nog een keertje meemaken en ik heb er bewust van genoten, want dit zou immers de laatste keer zijn. Of toch niet?

Bekijk bericht