Ken je dat? Je staat ’s morgens op en gaat bijvoorbeeld de katten eten geven, van dat vieze natvoer uit blik. Terwijl je dat blik openmaakt spat er van die vieze, natte drab over je vingers. Geloof me, dat is smerig, en zeker op de vroege morgen! Maar de toon is gezet, je weet, dit wordt zo’n dag…
Vanaf dat moment gaat er helemaal niets meer soepel! Gedurende de dag laat je 458 keer iets uit je handen vallen, gaat er niets volgens schema, zit ieder stoplicht tegen, ‘ontploft’ de theekan op je werk waardoor je ook nog eens kokend heet water over je vingers heen krijgt (wéér die vingers ja), valt die langverwachte mail eigenlijk heel erg tegen, crasht de laptop en eenmaal thuis ligt er een bekeuring op de deurmat en de rest van de post had de postbode ook beter ergens anders in de brievenbus kunnen gooien. Kortom, je bent blij dat je ’s avonds naar bed kan en je besluit deze dag maar te vergeten.
Ik denk dat bijna iedereen deze dagen wel kent, van die dagen dat er niets, maar dan ook helemaal niets meezit. Nou, wij hebben dit soort dagen regelmatig. Welkom in huize Kenter zou ik bijna zeggen. Je gaat ze ook herkennen. Begint het ’s morgens al niet goed, dan weet je dat het een lastige wordt die dag 😉 Bij ons is het namelijk altijd wat, niets gaat zoals gepland en eigenlijk gaat niets in één keer goed, we hebben daar zeker wel 3, 4, 5 of……. keer voor nodig.
Zou ik het anders willen? Ja, tuurlijk, ik wil ook weleens wat winnen (de laatste keer was een chocolade Sinterklaasje in groep 3 met een kleurwedstrijd, ik ben nu bijna 28!), wil ook weleens dat het meezit en…………………………… Ja, wat eigenlijk? Ik heb een lieve man en een goed huwelijk, het liefste, leukste en knapste kind van de wereld (en hij is gelukkig gezond) en de beste ouders die je je maar kunt wensen. Daarnaast heb ik leuk werk, de leukste webshop natuurlijk ;-), een dak boven mijn hoofd (al lekt het soms, maar dat nemen we dan maar voor lief) en een paar échte vrienden waarvan ik weet dat ik op ze kan bouwen.
Dan heb je toch eigenlijk niets te klagen? Nee, tuurlijk niet. Als ik de verhalen om me heen hoor en bijvoorbeeld op Facebook lees, weet ik dat het altijd erger kan, dat ik niet mág klagen, maar toch zou het soms zo fijn zijn als het eens even echt mee zit. Met een maandje ben ik al blij 🙂 En dan niet alleen voor onszelf, maar ook voor mensen om ons heen. Ben benieuwd of dat ooit nog eens gaat gebeuren en zo niet? Ach, dan zien we wel weer verder, het leven is zo slecht nog niet!
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
