Van de week plofte de Grazia weer op de deurmat. Heerlijk ’s avond lekker op de bank lezen. Alleen lees ik een tijdschrift nooit netjes van voor naar achteren. Ik lees ze wel helemaal, want naast ontspanning is het ook pure inspiratie voor mijn blog, maar ik lees altijd eerst wat ik het meest interessant vind.
En toen viel mijn oog op een stuk van een moeder die spijt had van haar kind
Ze vertelde, erg openhartig, dat ze heel graag samen met haar vriend een kind wilde. Ze was snel zwanger en zat negen maanden lang op een roze wolk. Maar ze viel snel van die wolk af toen haar zoon eenmaal was geboren. Sterker nog, ze vond het zo tegenvallen dat ze weleens had overwogen haar kind met kinderwagen en al in een winkel te laten staan en een uur later weer op te komen halen. Maar, zo zei ze, ze hield wel van haar kind, zielsveel. Maar als ze hem terug kon stoppen zou ze dat wel doen. Erg tegenstrijdig vond ik dat.
Toen Milan werd geboren zat ik vol adrenaline, ik kon de hele wereld aan, en dat deed ik dan ook. Maar die roze wolk, daar heb ik me nooit op blind gestaard en dat was maar goed ook, die bestaat namelijk niet! Tenminste, niet bij mij. Milan had een flinke reflux, waar niets aan werd gedaan. Ik werd door de dokter iedere keer meewarig aangekeken met een blik van “daar heb je weer zo’n moedertje”. Hij huilde dus zo’n beetje de hele dag, maanden lang!
Maar in plaats van te bedenken in welke winkel ik hem zou achterlaten heb ik, ondanks alles, wel van zijn babytijd genoten. Ik startte de webshop en ging een maand daarna ook weer aan het werk. En dat ging, ondanks de reflux, prima zonder spuugvlekken op mijn kleding 😉 Nachtenlang liepen we met hem op, om vervolgens ’s morgens weer bestellingen in te pakken voordat we aan het werk gingen.
En nee, ik ben verre van de perfecte moeder, die bestaat namelijk ook niet, maar realistisch ben ik wel altijd geweest.
Tuurlijk viel dat eerste jaar me best zwaar en was ik ook blij dat het daarna allemaal wat gemakkelijker ging, maar spijt? Nooit! Milan is mijn drijfveer, mijn ontspanning, de glimlach op mijn gezicht, soms mijn inspiratie, maar vooral mijn allerliefste jongetje die ik voor geen goud kwijt zou willen! Voor hem doe ik het allemaal, ik wil hem laten zien dat alles haalbaar is zo lang je er maar voor werkt en dat je je nooit tegen moet laten houden door bijvoorbeeld anderen die je zeggen dat het toch niet kan, of misschien zeg je dat wel tegen jezelf. En dat is ook één van de redenen dat ik deze blog ben begonnen, misschien ook wel dankzij Milan!
En hij brengt mijn bestellingen rond 😉
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Er staat weer een nieuwe #blogpost online! Valt een kind tegen?! http://t.co/acKFVSfXuL
Vandaag is het Internationale Vrouwendag! Ik heb een persoonlijke vrouwen blogpost geschreven 😉 http://t.co/Ns9b1lxqYv
Een mooie Blog weer Marisca en inderdaad heb je een prachtig lief kind. Maar de perfecte moeder bestaat echt wel hoor dat is namelijk jouw moeder en ik ben heel blij dat jij er heel veel in je doen en laten op bent gaan lijken . Geniet elke dag van het liefste kind van de hele wereld en doe hem de groeten van Bob de Bouwer senior
Auteur
Ja, Ad daar heb jij dan weer gelijk in, mijn mutti is de liefste!
Spijt van je kind?! Ik heb er een #blogpost over geschreven > http://t.co/Ns9b1lxqYv