Het is mij jarenlang heel goed afgegaan: werk en privé combineren. Ik had voor mijzelf een regel waar ik niet van af week en dat was dat ik geen werk mee naar huis zou nemen. In de breedste zin van het woord. Zodra ik de deur van kantoor uitliep was ik al bezig met thuis en zo moest het vooral ook blijven. Niet omdat ik mijn werk niet leuk vind, integendeel, maar juist omdat ik er nog zoveel dingen naast doe.
Op mijn werk ben ik ook niet bezig met Mamablogger en andersom werkt dat ook zo. Je hebt het er natuurlijk wel over, maar ik doe op mijn werk uiteraard geen werk voor de blog en thuis log ik niet in op mijn werkaccount. Dit was voor mij dé manier om alles te combineren, alle strikt gescheiden houden van elkaar.
En de privé issues dan? Zo zijn we bijvoorbeeld druk bezig om nieuwe huurders te vinden voor ons appartement en dat brengt de nodige zorgen met zich mee. Dit zijn dingen waar ik enorm mee kan zitten en dat kan ik dus niet zo makkelijk uitschakelen op mijn werk. Het beïnvloed mijn werk niet, maar de zorgen werpen wel een schaduw over het plezier dat ik normaal gesproken overal in heb. Van die positieve vibe van laatst is dan ook niet veel meer over. En daar baal ik flink van…
En nu dan?
Omdat het momenteel overal zo druk is heb ik het gevoel achter de feiten aan te lopen. Ik neem dus stiekem toch wat werk mee naar huis en denk er ook veel over na. Op de fiets naar mijn werk pieker ik over de blog, de hoeveelheid mailtjes die ik nog beantwoorden en natuurlijk het vinden van nieuwe huurders. Alleen dat laatste zou al heel veel rust geven.
Ik verlang weer terug naar de periode waarin ik werk en privé weer goed gescheiden kon houden. De tijd waarin ik niet het gevoel had dat ik overal te kort schiet en gewoon weer flink kan lachen zonder mij te moeten bedenken dat ik daar eigenlijk geen tijd voor heb omdat ik nog van alles moet doen.
Ik weet dat meer moeders dit gevoel kennen en ik kan mij hun gevoel nu heel goed voorstellen. Je doet ontzettend je best alles in goede banen te leiden. Die presentatie op je werk, de zwemles van je kind(eren), de boodschappen, eventueel extra werk en oh ja, dan ben je ook nog moeder/vrouw/vriendin/dochter/etc. van…
Dus mocht het lijken alsof ik altijd alles onder controle heb, think again, want dat is lang niet altijd zo. En het lucht op om dat ook eens hardop te kunnen zeggen. Ik hoop in ieder geval dat er snel rust in de tent komt en we 2017 gewoon weer kunnen beginnen met een gescheiden werk- en privéleven 😉
Hoe gaat dat bij jullie? Vinden jullie het weleens lastig om werk- en privé te scheiden? Laat het me weten in de comments hieronder.
Bedankt voor het lezen en leuk dat je Mamablogger een bezoekje brengt! Mijn naam is Marisca. Ik ben getrouwd met Patrick en Moeder van Milan (okt. ’10) en Floris (okt. ’17). Niets is leuker dan schrijven over het moederschap en jullie te inspireren met budgettips, uittips, persoonlijke verhalen etc. Kortom, Mamablogger is het meest persoonlijke online magazine voor moeders.
Het klinkt ook best pittig Marisca. Je hebt als ik het zo lees ook daadwerkelijk veel op je bordje liggen. Kun er misschien niet wat dingen afschuiven? Je baan zal wellicht niet minder kunnen, maar is er een manier om minder stress te hebben van je blog bijvoorbeeld?
Auteur
Het is ook pittig, maar het punt is dat ik juist geen stress heb van het bloggen of mijn werk. Het zijn juist andere dingen die spelen en moeten gebeuren en alles goed willen doen. Je wilt niet alleen het werk goed doen, maar je wilt het thuis ook allemaal op rolletjes laten lopen.
Ik zelf kan heel goed werk en privé gescheiden houden. Maar stiekem praat ik wel soms over maar klanten tegen mijn man. Gelukkig doen ik en mijn man bijde de boodschappen en zorgen we samen voor Dario en dat maakt het leven ook veel plezanter voor bijde.